Limiar (día dezaoito)

'Algo das palabras

Grávase no vento...

Algo da miña ialma foise neste derradeiro refacho do frío serán, aquel que buscaba áxil unha porta que o salvase da desolada paisaxe exterior e o recibise cunha calor nunca antes experimentada. Aquel que, anhelante, conseguiu entrar pola xanela da miña habitación, golpeándome na face coa violencia dun animal ferido. E entón, aquel pensamento que cruzaba o meu maxín ficou gravado nel, convertendo o xélido golpe nun morno aloumiño que percorreu todo o meu pequeno corpo, para despois saír laíandose nuns saloucos que semellaban repetir aquel meu pensamento, aquel anaco da miña ialma que se foi coa esperanza de que o frío vento entre a aloumiñarte pola xanela:

 'Eiquí agardo por ti. Sempre e máis Dispóis'

...Sempre e máis Dispóis'

PD: tantos días no faiado e aínda tantos recordos por escoitar...Mais cal deles de ti non falará? (ehhh, si, pra poeta Manoel Antonio e demais cousas)